Opowieści bez treści

Starając się przerwać blogową ciszę, spieszę donieść co u mnie. Tyle razy głosik w głowie namawiał do sporządzenia posta, ale po chwili namysłu uznałam, że prócz prywaty to ja nie mam aktualnie o czym pisać... W zasadzie dzieje się i "dzieje" raczej niewiele, ale zawsze jednak coś. Przyznaję się bez bicia, że dziergam naprawdę mało. Sama nie wiem co jest nie tak. Już w głowie mi jesienne akcesoria i grube swetry, a nadal męczę włóczkę 'skarpetkową'. Tak naprawdę to jestem dopiero na początku wcześniej wspominanego swetra, bo dojechałam ledwie do miejsce gdzie będę oddzielać rękawy. Zapał opadł mi całkowicie po tylu falstartach i prędkości w sztrykowaniu z takiej cienizny czegoś o większym rozmiarze niż ażurowa chusta. Sama zastanawiam się czy sensem jest uporać się z tym jeszcze teraz, bo zanim skończę to i lato ucieknie... może więc łapać już za wełny i alpaki?

W planach mam kilka swetrów, jak to zwykle bywa. O dziwo tym razem nie jeden z gotowego już wzoru. Ciekawa jestem jak to się rozwinie i czy podołam 'gotowcom' i tworzeniu ogólnie.

Ostatni tydzień obfitował jednak w niezbyt przyjemne przygody. Mam już za sobą alarm [ponoć bombowy] w miejscu pracy, gdzie na czas ewakuacji koleżanka przygarnęła mnie u siebie w domu. Oczywiście jakby upałów i zamieszania było mało to miałam bonus... nie wiem jak to się stało, ale z tego całego chaosu przytrzasnęłam sobie rękę drzwiami od samochodu wyżej wspomnianej znajomej... szczerze to dosłownie zamknęłam drzwi z ręką w środku. Dotarło do mnie dopiero kiedy nie mogłam normalnie usiąść, bo brakowało mi drugiej ręki. XD ah te emocje i szok. Jedna z pierwszych myśli: "jak ja będę teraz dziergać...?!". Jakby bólu było mi za mało, w pracy podjechałam sobie na fotelu pod biurko, gdzie zgniotłam ponownie poszkodowaną już dłoń między blatem a oparciem 'siedziska'.

W razie czego gdybym jednak z taką ręką mogła dziergać, to ktoś/coś postarało się, aby mi tworzenie uniemożliwić. I od wczoraj raniutka chodzę sztywno niczym ołowiany żółnierzyk. Łóżko rzuciło na mnie klątwę w zemście, że spędzam tam już coraz mniej czasu. Zostałam sobie tak o normalnie z jak to się mówi 'zawianą szyją'. Boli nieustannie, a masaż i maści nie chcą pomagać. Pole widzenia mam ograniczone, więc obkręcam się całym ciałem wokół własnej osi. Ledwo mogłam usnąć, a jeszcze gorzej było podnieść się z łóżka. Przewiać nie miało mnie kiedy i gdzie, bo w sumie prócz upałów pogoda zafundowała nam tylko ulewy i burze akurat idealnie na czas mojego pobytu w pracy. Winę zwalam więc na moją 'leżankę', bo klimatyzacja w ztm tym razem nie miała ze mną za wiele styczności. Kiedy mogę idę do pracy na piechotę. Cóż się dziwić, jak punktualnie przyjeżdza 1 na 6 autobusów...

Zamiast więc dziergać, odpoczywam sobie i odmóżdżam się przy karcianej grze lub anime. 

 

A z okazji końca terminu zwrotu książej mam teraz kolejne dwie do czytania.

Przyznam się, że nie skończyłam "Narzędzi piekła". No wstyd, ale nudy i nudy. Dałam radę do 120 strony, ale nic a nic mnie nie zaciekawiło ani nie zaintrygowało. Ocenę więc pozostawię tym, którzy dobrnęli do końca. A ja zabieram się za "Koralinę" Neil'a Gaiman'a, której to chyba nie muszę przedstawiać. Po obejrzanym jakieś kilkanaście dni temu filmie zostałam dosłownie zauroczona bajką inną niż wszystkie.

W międzyczasie udało mi się też spotkać z Caitlyn i o.m. na Dziergsession, za które baaardzo dziękuję, bo dało mi powera dziewiarskiego i nie tylko. I właśnie dzięki temu spotkaniu mam już o 6 cm swetra więcej. ^^

Ynis dostępny ^^

Dzisiaj będzie bardzo krótko i na temat, bo szczerze mówiąc sama nie wiem co mam napisać. Krasomówcą nie jestem za grosz. W zasadzie to przychodzę z małym usprawiedliwieniem swojej nieobecności [w szkole nie miałam to teraz nadrabiam wagarowanie, haha :p]. Żaliłam się na brak weny, to przyznam, że trzyma mnie jeszcze troszeczkę, ale do tego zacznę trajkotać o braku czasu.

Praca na pełny etat sprawia, że mam znaaacznie mniej czasu na dzierganie, skutkiem tego nie mam co pokazać. Już chyba dość się 'napłakałam' blogowo o tym jaka posucha twórcza u mnie nastąpiła.

Liczę, że wykorzystałam już limit złej passy i gorszych czasów. Dlatego teraz przychodzę do Was się pochwalić.

A przechodząc do sedna pokazuję mojego pierwszego, opierzonego już stworka, który opuszcza moją magiczną chatkę. 

Po wielu dniach, męczących tygodniach... które spędziłam zaczynając od dziergania, mierzenia, prucia, dziergania... aż wreszcie spisywania wzoru [o zgrozo! czasami po 8 godzin dziennie]. Potem przyszedł czas testowania, który okazał się jeszcze bardziej emocjonujący [do późnych godzin nocnych czyt. oficjalnie do 23, mniej oficjalnie "w głowie" całodobowo], szczególnie na początku, kiedy jakieś chochliki skakały co chwilę. Czas gdzie dopadł mnie nie jeden kryzys, już korciło mnie rzucenie tego w diabły. Ale dzięki moim cudownym testerkom- nie poddałam się. Otrzymałam ogromne wsparcie, rady i pomoc, za które nie wiem jak dziękować...

Sama nie wiem jak ująć w słowa, serio.

Dlatego tylko powiem naprawdę krótko: DZIĘKUJĘ!

Z muchomorkowej krainy idzie w świat Ynis Avalach .

Pierwszy kotek za płotek. A w głowie kłębią się kolejne. :)

Fasolki i "Narzędzia piekła"

Tyle dni minęło, a nadal posta brak. Zawzięłam się i dziś piszę, bo już do połowy zżarły mnie wyrzuty sumienia, a co. W zasadzie nie bardzo jest niestety o czym. Ponowny marazm twórczy. Dosłownie masakra. Od prawie 2 tygodni nie stworzyłam nic ciekawego na drutach. Tak naprawdę to rzadko kiedy brałam je do ręki, bo jeśli się zdecydowałam, to zwykle na łapki, które prułam najwyżej po 3 cm. Nie pomogły nawet nowe mikro motki Holsta. Nie pomogła 8 godzinna podróż w busie [razy dwa], którą w zasadzie przeczekałam w najdziwniejszych pozycjach. Nie pomogły urodziny, ani przygoda z anime. Jednym słowem kaplica. Naprawdę próbowałam, na Holstach, na Sirdarze, Filcolanie i Dream in Color... nic tylko włosy z głowy rwać.

Totalnie nie wiem co się dzieje.

Dla pocieszenia raczę się mugolskimi 'fasolkami [prawie] wszystkich smaków'.

Pokazywany sweterek doprowadza mnie do rozpaczy, bo co przymierzam to ukazuje się na granicy za duży/ a może jednak nie taki zły. A tyle liczyłam, mierzyłam, czytałam, nawet oparłam się na magicznej tabelce od Intensywnie Kreatywnej... no i masz wiedźmo placek. Boli, że miesiąc roboty na 'wykałaczkach' zostanie prawdopodobnie spisany na straty. Podobno czasem trzeba... Aby nie utonąć we łzach podczas prucia, póki co zaczynam od zera z drugiego motka, a ten zezwłok sobie poczeka na chwilę nagłej odwagi do unicestwienia. Aż tak mocnych nerwów to jeszcze nie mam.

Dużo czasu jednak mimo wszystko upływa mi przy wymyślaniu sweterków.

Książkowo wstyd się przyznać, ale bardzo podobnie. "Dziewczynę płaszczkę..." zmęczyłam dopiero dziś, osiem stron czekało sobie kilka dni. I tak jak na początku byłam zachwycona, tak teraz muszę przyznać, że tutaj powinnam zgodzić się z przysłowiem "nie chwal dnia przed zachodem słońca". Zaczynało się pięknie, ciekawie itd. itd., ale im dalej w las tym... nudniej. Przewidywalność bliska 100%. Postacie były tak płytkie jak kałuże, a jedyne co podratowało tę powieść to według mnie początkowe opisy miejsc. Dało się na szczęście poczuć steampunkowy klimat zmieszany z Jowiszanami i przybyszami z innych planet. W sumie jeśli nie zależy wam na wciągającej akcji, jakichś dreszczykach emocji, zachwytu czy innych skrajnych odczuciach to możecie przeczytać. Aż tak tragicznie w końcu nie było. :)

Aktualnie nie czytam, nie drutuję. Ale myślę, że do wieczora zacznę. ^^ Tym razem czas na trzecią książkę z ostatniej podróży do biblioteki. Według opisu z okładki "Klimat jak z powieści Daphne du Maurier, tajemnica jak z Wichrowych Wzgórz w atmosferycznym thrillerze historycznym". Czyli powieść o ciekawym tytule "Narzędzia piekła" Imogen Robertson.

*okładka podobna kolorystycznie do przyszłej/aktualnej robótki ^^

Pożyjemy, zobaczymy... może marazm odpędzimy. ;)