Książkowe światy

Uwielbiam robić na drutach. W tym roku, jakoś na początku, trafiłam na pewną chustę, której tworzenie tak mnie fascynowało, że potrafiłam siedzieć nad nią do 6 h bez przerwy. Bywały też dni kiedy dziergałam do 8 h z przerwami na jedzenie 'męcząc' swój pierwszy sweter. Jednak od takiej pracy o dziwo też bolą ręce, a konkretniej nadgarstki czy poduszka pod kciukiem [ten taki większy mięsień], wiec przydaje się wtedy inne zajęcie. Jako, iż jestem ludkiem wiecznie błądzącym w chmurach, w swoich krainach, w innych teraźniejszych istnieniach to lubię też wskakiwać do innych światów poprzez książki. Niestety nie czytam wiele. Mam problem z zabraniem się za książkę, albo z dokończeniem jej kiedy mnie zupełnie nie wciąga. Uznałam, że szkoda nerwów i czasu na nudne pozycje, więc mam już spokojniejsze sumienie, kedy odkładam kolejną książkę nie wiedząc co w niej dalej siedzi. Wszak zamiast przysypiania nad stronami mogę w tym czasie wjechać do niespodziewanie interesującego innego świata.

Trafiając na bloga Maknety postanowiłam przyłączyć się do jej czytelniczo robótkowej akcji. :) 

I tym sposobem co środę będę się z wami dzielić moimi aktualnymi wypadami do książkowych krain, jednocześnie zdając relację z dziergania- a przynajmniej się postaram, o.

W zeszłym roku, jakoś na wiosnę zaczęłam przygodę z kryminałami. Mocno klasycznie od Agathy Christie, śledziłam dochodzenia doktora Poirot i Panny Marple. W październiku podczas izolacji od świata zewnętrznego [niemalże dosłownie i w przenośni] zaczytywałam się w "Morderstwo to nic trudnego". Potem samoistnie nastąpiła przerwa książkowa, aż do marca kiedy podglądałam poczynania McMurphy'ego w szpitalu psychiatrycznym "Lotu nad kukułczym gniazdem" [Ken Kesey]. Wciągnięta w świat 'niedostępny' na codzień dla przeciętnego 'szaraka' połknęłam całą historię i zostałam póki co na wyspie trudnych książek.

Pozostając w szpitalnych klimatach przeszłam "Kurację" [Jacek Głębski], gdzie psychiatra zamienił się w pacjenta i tym sposobem trafiłam do innego doktora... Hannibala Lectera. Pochłaniając z coraz większym zapałem "Milczenie owiec" [T. Harris] odkryłam niezwykle ciekawy acz lekko makabryczny zakątek. To moja pierwsza taka książka, ale już wiem, że nie ostatnia, bo w pierwszych godzinach dzisiejszej doby skończyłam "Hannibala".

Ot takie 'lekkie i przyjemne' książeczki do poduszeczki [a kiedyś było 'o nie, nigdy, straszne, to horrory, boje się, kto to wymyślił' pukając się w myślach w głowę, ze świadomością, że boję się nawet ciemności, a co do dopiero czytać książki o mordercach czy psychiatrykach... widocznie musi mieć swój czas].

O samej książce cóż powiedzieć- mam mieszane uczucia, bo wciągnęłam się dopiero koło 140 strony, męcząc się wczesniej we Florencji [ble, ogólnie nie znoszę Włoch, języka, miejsc, nazw- nie wiem czemu], ale dobrnęłam do końca wciągając się po 2/3 książki, gdzie dosłownie czytałam idąc prawie ostatnie strony. W zasadzie do poprzedniej cześci to nie ma za mocno co porównywać, bo wygląda bardzo blado. Oczywiście prócz samego doktora i zakończenia którego się nie spodziewałam.

Zgodnie z akcją nadaję jeszcze co aktualnie dziergam- na zdj. z książką. Tym razem to sweterek, dla mnie, a co tam [ten pierwszy czeka na 1,5 rękawa]. Z cudownego Malabrigo Arroyo, w kolorze Coffee Toffe, na drutach nr 3,75. W zasadzie to początek i próbwa nowej metody, która już skradła moje serce.

Póki co wszystko jest jedną, wielką improwizacją, ale w tworzeniu to lubię najbardziej. 
Aby nie przynudzać, na dzisiaj znikam, tym razem do tofikowego swetra.

A Wy mieliście jakiś skok w książki, o których myśleliście, że 'o nie, nigdy'?