czwartek, 29 stycznia 2015

Przepiękni włóczkożercy

Lubię wielkie swetry, płaszcze, szale. Od jakiegoś czasu jestem wielką fanką wszelkich tak zwanych ciuchów oversize. Zawsze lubię się opatulać szczelnie i po domu chadzam sobie owinięta w wielki koc, niczym królewską pelerynę, albo narzutę maga (mam taki czerwoniasty z białym, mięciuśkim misiem po drugiej stronie). Nic więc dziwnego, że ostatnio coraz więcej faworków (te słynne serduszka 'favourite' na ravie) jest właśnie w takich klimatach.
Dzisiaj chciałabym się z Wami podzielić kilkoma moimi 'naj', a dokładniej będzie to lista pięciu przepięknych włóczkożerców, które kiedyś muszę wydziergać. W zasadzie gdyby to, że nie potrafię wydać dużo na jedną rzecz to już dawno kupiłabym sobie motki na takie cuda.

Zaczynamy?

1. Ice Shanty - to coś przy czym serce zabiło mi mocniej. Nie dość, że to wielka opatulina to dodatkowo z kołnierzem a nawet kangurkowymi kieszeniami. Do tego w neutralnym kolorze. Piękne, ciekawe i bardzo praktyczne.
2. Jolene - czyli te słynne ogoniaste, ale w grubszej wersji. Proste, nie przegadane, ale z wielkimi przodami. Takie fruwające, spiszaste boki to coś co uwielbiam!
3. Seine - cudowności! Sama nie wiem co bardziej mnie urzeka w tym wydaniu- sweter czy modelka. To taka mniejsza wersja ogoniastego, ale za to ma cudowne zygzakowate przeplatańce. Podobnie jak w mojej cudownej Crimson Queen.
4. True - szczerze mówiąc pierwszy projekt Joji, który chciałabym wydziergać. Prosty, coś jak odchudzony, wydłużony ogoniasty. A w tej wersji urzekł mnie najbardziej.
5. Slitted dress - i na koniec sukienka. Taka luzacko - elegancka. Ani zbyt obcisła, ani za luźna. I jeśli kiedyś się przemogę do dziergania kolosów na 3mm to na pewno będzie jedną z pierwszych rzeczy w kolejce. Ogólnie uwielbiam jej wzory tych wielkich swetrów i płaszczy. 

Jak nie trudno się domyślić takich perełek mam mnóstwo, ale mogłabym tak spamować bez końca. Teraz czas wziąć się do roboty, bo póki co nie posiadam samodziergających drutów Pani Weasley.

A Wy macie jakieś swoje ulubione włóczkożerne projekty?
A może wpadł Wam w oko któryś z mojej piątki?

wtorek, 20 stycznia 2015

Miś Paddington inspiruje

"Dobry wieczór. Figlarną mamy dziś pogodę, nieprawdaż?". O tak i to jak. Ale za to można obejrzeć film albo robić na drutach przy gorącej herbacie. :)
Takimi słowami (cytat rozpoczynający post) czarował mnie miś Paddington. A do tego ten futrzany pyszczek, słodki nosek... i gdyby nie Mrs Brown pewnie skradłby cały film. Ale największe bicie serca czułam kiedy na ekranie pojawiały się coraz to lepsze, bardziej kolorowe i artystyczne 'stylówki' opiekunki małego misia.
Sami zobaczcie!

Na przykład zaczynając od turkusowego beretu w towarzystwie wspaniałego płaszcza w czerwoną kratkę.
Jak wiadomo czapka nie może być tylko jedna, a ona doskonale o tym wie i nosi słonecznie żółtą skarpetkę, robioną puchatym ściągaczem, zwieńczoną wielkim pomponem. :)
tak- ta jeżdząca ciuchcia lała herbatę prosto do filiżanki! Cudo! :D
Wiadomo, że ciepłe barwy są idealne na londyńską pogodę, gdzie ciągle 'pada, kropi, siąpi', a jaki inny kolor może być bardziej pozytywny od żółtego i czerwieni? Dlatego Mrs Brown ma taki optymistyczny zestaw ubrań- na przykład karmazynowy golf i dziergany, cytrynowy kardigan z haftem. I pasującą spódnicę. ^^
Ale największe 'ah! ona ma warkocze' wyrwało mi się na głos jak pojawiła się w tym swetrze. No i kolejnej czapce. Szczególnie w zbliżeniu na wielkim ekranie. ^^
I to nie wszystko- był jeszcze pasiasty sweterek z szerokimi rękawami. Taki w stylu Stephena Westa. :)
Dla mnie to była uczta dla oczu i teraz jeszcze bardziej kuszą mnie słoneczne motki wełny. Ah jak to miło natrafić na dziewiarskie akcenty w filmie lub serialu, od razu milej się ogląda.
A film zaliczam do udanych- jakby mogło być inaczej: Londyn, 'Lord Grantham' (z Downton Abbey), zwierzaki i włóczkowe ciuchy.

Widzieliście "Paddingtona", co sądzicie o tych kolorowych strojach?
Który jest Wasz ulubiony?

niedziela, 18 stycznia 2015

Berberys poleciał

Mogę już ogłosić, że mój kolejny wzór ruszył w świat.
Póki co są to kolejne akcesoria- tym razem rękawiczki.
Klikając w guzik z projektami możecie podejrzeć 
inne wersje wydziergane z tego wzoru. 
Berberis Mitts można zakupić na ravelry. 
Wzór napisany jest po angielsku, w wersji ze schematem.
Jeśli ktoś woli można też nabyć go przez @.

poniedziałek, 12 stycznia 2015

Zimowa Crimson Queen

Miał być komin. Potem szalik zapinany na guziki. Ale wygrała moja miłość do chust. Do pewnego czasu wydawało mi się, że ta część garderoby najlepiej nadaje się na wiosnę lub jesień. A zimą to tylko kilkumetrowe szaliki. Wystarczyło, że w oko wpadł mi  na ravelry pewien wzór i już zmieniłam zdanie. Tak cudownej chusty dawno nie widziałam, a zachęciła mnie tym bardziej, że ma naprawdę wiele tekstur, do tego warkocze i nowy sposób dziergania. Robiłam już te od góry, te od wierzchołków, ale nie miałam jeszcze przyjemności zaczynania od dołu. Więc cóż mi pozostało? Tym bardziej, że włóczka czekała już od dawna i to w wystarczającej ilości, pięknym kolorze, odpowiedniej grubości.
I tak po kilku dniach, szybciej niż myślałam, stałam się posiadaczką cudownej chusty. Obecnie mojej ulubionej. I tworzy przepiękny zestaw razem z rękawiczkami. :)
Tyle warkoczyków, przeplatanych nitek, ah. :)
I tu widać, że jednym z największych 'tak' przemawiających za wzorem, są moje ulubione wężyki z krzyżowanych oczek. Całe metry!

Tutaj dla pokazania, że chusta jest jak najbardziej noszalna. 
Daje cudowny efekt opatulenia po sam nos kiedy wiatr zacina dosłownie z każdej strony.
 
Lub kiedy jest trochę cieplej i wystarczy jedynie zarzucić coś dodatkowego na ramiona.
 
projekt: Crimson Queen
wzór: Ashby 
włóczka: Filcolana Peruvian Highland Wool - 8 motków
druty: 4,5 mm; 5mm

Największy problem był oczywiście z blokowaniem. Multum szpilek i połowa podłogi zajęta. Ale czym się dziwić jak chusta ma w dłuższym boku równo dwa metry. ^^
Teraz wiem, że chusty są idealne na każdą porę roku. Wybór wzorów, faktur, ażurów czy włóczek sprawia, że można zrobić naprawdę prawie wszystko czego się akurat pragnie czy potrzebuje. Takie ogrzewające na zimowy spacer, te skromniejsze na co dzień, albo otulające, ażurowe mgiełki z koralikami na wyjątkowe okazje.
Nic tylko dziergać więcej!

środa, 7 stycznia 2015

Słuchanie i dzierganie

Ah, gdyby posty pisały się same. W zasadzie mogłyby się same zaczynać, potem mogę już pisać. Dokładnie tak jak z bransoletkami z koralików. Nie znoszę tej bezkształtnej, poplątanej maliny. Ale się nie dam (chyba) i zasiąde do tego 5 raz. Wczoraj z braku laku, a dokładniej pustki na drutach chwyciłam za toho i szydełko. Oczywiście żeby nie było za łatwo to działałam na czarnej nitce, siedząc na łóżku (czyli brak dobrego światła) i jednocześnie bawiąc się z psem. No i tak sobie robiłam dobre kilka godzin, zaczynając od nowa dokładnie 4 razy. Cóż, no muszę i już. W końcu mam koraliki nawleczone na conajmniej dwie bransoletki, ale motywacji brak. Powiedziałam sobie, że wypadałoby wreszcie dorobić zapięcia w starych, a skoro nie muszę bawić się w nawlekanie, to aż głupio, że sznurki leżą zapomniane. Jakaś odskocznia od drutów też się przydaje.
Chociaż muszę przyznać, że póki co raczej przymusowa przerwa w dzierganiu- brak pomysłu. No ok, dobrego pomysłu. Mam taki jeden albo i dwa, ale w zasadzie im dłużej go obmyślam, tym mniej mi się podoba. Skutkiem tego jestem rozdarta między dzierganiem z cudownego riosa, co mogłoby się skończyć tworzeniem byle czego, a cierpliwym czekaniem, szukaniem inspiracji, planowaniem itd.
Z frontu dziewiarskiego informuję, że obecnie posiadam już drugą z trzech części kompletu zimowego i to tą, która zajmuje najwięcej czasu i włóczki. Ale przyznam się, że podoba mi się niezmiernie i to chyba wyszła o dziwo lepiej niż sobie wyobrażałam (no może poza kilkoma chochlikami). Czeka mnie teraz wielkie blokowanie- czyli jak znaleźć miejsce na całkiem spory udzierg wymagający 'chamskiego' rozciągnięcia no i czy wystarczy mi szpilek.
Tymczasem gdyby nadal nie pojawił się super pomysł na sweter mogę dokończyć zimowy komplet. A co tam. :) Tylko nie wiem jak przeboleję czapkę nie skarpetkę- został mi tylko 1 motek peruvianka...
foto przed blokowaniem (wybaczcie psiakową sierść :p - u mnie wszystko jest psem albo/i kotem)
Nawiązując do pewnej tradycji, pojawiającej się u mnie niestety za rzadko, ale za to u Maknety równo co tydzień- czas na książki. Skoro było już o drutach teraz słówko o czytadłach, a dokładniej mówiąc o słuchaniu. Bo tym razem skusiłam się na krótkiego audiobooka tak na próbę - w głośnikach "Zabójstwo Rogera Ackroyda" A. Christie. Nie idę zupełnie w ciemno, bo autorkę znam i uwielbiam, więc czemu ktoś nie ma mi poczytać? A ja sobie będę dziergać, albo koralikować.