Małe usprawiedliwienie i 'ten listkowy'

Wreszcie mogę do Was wrócić! Jupi! :)

Tak to już jest- złośliwość rzeczy martwych. Mój komputer postanowił się zepsuć i już. Jak na złość, po dosyć długiej nieobecności na blogu- kiedy to pojawiały się tylko zajawki. Chodził tyle co wcale przez blisko tydzień, aż któregoś dnia wziął się i zamknął w sobie do tego stopnia, że nawet nie chciał się włączyć. Masz ci los, w sam raz kiedy miałam pierwszy sweterek na finiszu. I tak spędził swoje wakacje blisko 3 tygodnie w serwisie, skąd wrócił we wcale nie takiej super kondycji- owszem udawało się go uruchomić, ale pracować dłużej niż kilka minut to już inna sprawa... na szczęście trochę pomogło mu postawienie całego systemu od nowa drugi raz prawie, że pod rząd [poprzednie było zaraz przed serwisem] i dzięki temu mogę już coś napisać. ^^

A mam o czym, bo skończyłam jeden z piękniejszych sweterków jakie widziałam. To znaczy wzór jest taki prześliczny i wyjątkowy, oh i ah. Ale moja wersja też jest niczego sobie. Oczywiście najlepiej wygląda na żywo i nosi się wspaniale. Przedstawiam więc 'ten listkowy' od Alany.

Powiem szczerze, że robiło mi się go genialnie! Serio. Wzór od dawien dawna miałam w kolejce, ale z włóczką był problem. W międzyczasie wpadało sporo innych projektów na już i tak odwlekałam w czasie mój romans z botanicznymi udziergami. Aż Caitlin zaczarowała mnie swoją wersją i od tamtego momentu nie mogłam przestać o tym myśleć. 

 

Problemem była i włóczka, bo nie chciałam wydawać zbyt dużo, a do tego wymyśliłam sobie, że muszę go zrobić koniecznie w jednolitym kolorze. Gryźć nie mogło pod żadnym pozorem, a z racji krótkich rękawów i wiosennego wyglądu to i 100% wełna nie pasowała mi tak jak dotychczas. Trafiło więc na testowanego już Holsta z bawełną w kolorze butelkowej zieleni.

Oczywiście zależy od światła, ale czasem wpada on w taką piękną, żywą zieleń, taki bajeczny szmaragd pod światło. Cudo! Na żywo jest jeszcze bardziej 'ah', bo nitka nie jest całkowicie jednolita, ale jakby skręcona z jaśniejszej i ciemniejszej- kto macał holściaki ten wie. ;) *na zdjęciach najbiżej rzeczywistości są dwa ostatnie.

Aby uzyskać odpowiednią próbkę robiłam z podwójnej nitki. Przyznam szczerze, że liczyłam, że pójdzie mi znacznie szybciej, biorąc pod uwagę jak prędko dziergałam na około z malabrigo. Tutaj niestety robota się ciągnęła niemiłosiernie, bo włóczka jest dosyć oporna. Tak jakby tępa i gumowa (?) i wolno przesuwa się po metalowych drutach (po drewniakach jeszcze gorzej), a do tego mocno się 'kurzy'. Mam na myśli takie mikro włoseczki, które oplatają palce i otoczenie, w którym się dzierga.

Ale, ale! Proszę się nie obawiać- po praniu wszystko znika, a miękkość i mięsistość włóczki wynagradza włożony trud i nerwy. I nie gryzie nic a nic. Ja mogę nosić sweterek nawet na golaska. 

 

Wprowadziłam także kilka modyfikacji takich jak np. odrobinę dłuższe rękawy, zwężanie ich co inną ilość rzędów. Zwiększyłam też o jedno powtórzenie zwężania i poszerzania w taliowaniu i zrezygnowałam z guzików. Mój rozmiar lawiruje gdzieś pomiędzy S/M, a zużyłam na niego tylko 192 g.

projekt: Emerald Leaves

wzór: Sprig

włóczka: Holst Coast [Sea Green] 192 g

druty: 3.75 mm, 4 mm

Koniec mojej paplaninki- czas na robotę, czyli kończenie wzoru na Yukko.

A wieczorem, jak pogoda dopiszę lecę na podwórkową sesję mojego najnowszego swetra. ^^