Desert Rose

Czasem w głowie pojawia się pewien projekt. Oczywiście w sąsiedztwie wielu innych, mniejszych lub większych. Jednak ten jeden, konkretny ma w sobie jakąś moc. Po prostu trzeba nagle rzucić wszystkie inne, kupić specjalną włóczkę i działać na już. I taki właśnie był mój ostatni sweter. Wizja w głowie była tak klarowna, aż niemalże namacalna. Wystarczyło tylko pojechać do loopa, zgarnąć wszystkie dostępne motki w odpowiednim kolorze i działać. Trochę raglanu, morze dżerseju, wielki pas z przeplatankami i powrót do 'prawe, lewe' dniami i nocami. W międzyczasie odpoczynek na rękawie dziergany gdzieś w autobusie.

A jeśli sobie wymyślę to tak ma być. Co z tego, że moja przygoda z graftingiem [aka kitchener stitch] miała miejsce jedynie przy kilku oczkach w lopapeysie i górze kociej czapki. Teraz to było coś. Lekko ponad 250 oczek do zszycia. I tak po prawie dwóch miesiącach drutowania, ponad 2h zszywania, godzinie samego nabierania oczek mogłam wrzucić swetrzycho do jaśminowej mikstury i wreszcie zacząć nosić.

Dawno marzyłam o ogoniastym, im większym tym lepszym. Mimo, że rozmiar jeszcze nie ten to i tak jestem z niego dumna i już. 

Grad pojawiał się niemalże codziennie prawie od tygodnia. Wolne dni i wyschnięty po dwóch dniach sweter idealnie nadawały się na sesję zdjęciową. Wszak słońce czasami raczyło wyjść zza chmur. Ale temperatura i wiatr... to już co innego. Kiedy tylko wyszłam i poczułam, że na głowie robi mi się miotła a zdjęcie płaszcza będzie wyzwaniem większym niż się spodziewałam, zawróciłam na pięcie do domu. I tym razem foty odbyły się w pokoju, a co tam.

Przesypując piaskowe oczka stworzyłam swoją małą wełnianą pustynię. Z kawałkiem pustynnej burzy i śladami po wężach. 

I oto jest, moja Pustynna Róża (Desert Rose*).

Z mankietami pasującymi do plisy i paska.

Z długością idealną dla swetra.

Z małymi zakładkami.

 

 Ze sporą porcją przeplatanych oczek (w każdym rzędzie paska). 
Z domieszką podwójnej porcji ryżu.

I wielkimi przodami. I plisą na około calutkiego swetra...

Czyli jak to mówią 'koc z rękami'.

projekt: Desert Rose

wzór: Desert Rose [mój własny z głowy]

włóczka: Filcolana Peruvian H.W. - 12,5 motka; kol. 978

druty: 5 mm; 4.5 mm i 4 mm

Tyle na teraz ze swetrami. Ale przyznam się, że już mnie ręce świerzbią, aby nabrać oczka na jakieś wiosenne/letnie kardigany. Jak uporam się z chustą (póki co ledwo zaczęłam i pomysłów brak) to zacznę działać. No... chyba, że nie wytrzymam i poddam się wcześniej pięknym ziołowym pastelom z zeszłego roku.

* dla wtajemniczonych mniej lub bardziej- inspiracja jednym z najlepszych muzyków - Stingiem.
Polecam zarówno tą konkretną piosenkę jak i całą resztę. ^^