Pajęczyna, alchemia i morderstwa.

Ostatni czas jest dobry książkowo *tfu, tfu, żeby nie zapeszyć...*. Po książkach czytanych na początku roku wciągnęłam się dosyć mocno, no jak na mnie. Niezmiernie ciekawe, szpitalno-psychiatryczne klimaty z "Lotu nad kukułczym gniazdem" otworzyły u mnie w 'książkowej" głowie jakąś mega dziurę, którą w zasadzie mogę zapełnić jedynie mocniejszymi wrażeniami. Nie dla mnie zwyczajne, codzienne obyczajówki czy ckliwe i powtarzalne romanse. Od przygody z tamtą pozycją sięgam po zdecydowanie mniej przyjemne i rozrywkowe książki. Oj tak. Dzięki temu odważyłam się na spotkanie z dr Hannibalem Lecterem, który obudził we mnie ogromną potrzebę czytania o zmasakrowanych truposzach i zawiłych dochodzeniach. Chcąc nie chcąc na ponowne spotkanie z doktorem muszę poczekać [w bibliotekach "Czerwony smok" odleciał sobie nie wiadomo gdzie... a elektroniczne wymysły a'la książkowe to zdecydowanie nie moja bajka]. 

Pozostając w morderczym klimacie ze sporą domieszką sztuki [ooj, doktorek też był ogromnym entuzjastą i miłośnikiem sztuk pięknych] pochłonęłam kolejną książkę. Szczerze mówiąc trochę bałam się rozczarowania "Sztuką morderstwa" M. White'a, ale jak się okazało zupełnie nie potrzebnie. Co prawda wątek współczesny nudził mnie trochę językowo i 'postaciowo', ale za to listy od Kuby Rozpruwacza zdecydowanie nadrobiły braki. Muszę jednak przyznać, że ciągle myślałam "no ciekawe jaki obraz teraz poleci..." a opowieści XIXw. 'malarza' czytałam ze 3 razy szybciej. Teraz mam kolejną ulubioną postać... ^^

Miłośnikom ciekawszych morderstw [o ile mogę tak powiedzieć o takich występkach] i entuzjastom malarstwa, szczególnie surrealistów zdecydowanie polecam.

Nie jest to co prawda książka super, extra, wow, rewelacyjna, ale jednak ma coś w sobie i ja zapisuję ją do jak najbardziej udanych.

Idąc za ciosem sięgnęłam po książki stojące obok wyżej wspomnianej, tego samego autora. Tym razem podglądam co dzieje się podczas "Ekwinokcjum". Rytualne morderstwa Oxfordzkich studentek przeplatane z samym Isaaciem Newtonem. Niestety już we współczesnych wątkach postacie irytują mnie jedna bardziej od drugiej, ale liczę, że alchemia i historia przynajmniej zbalansują mi wrażenia po współczesnych wątkach.

Czytam zazwyczaj przed snem, pozostały wolny czas przeznaczam na... dzierganie! :)

Zaraz po skończeniu swetra, dosłownie po wykąpaniu Ynis Avalach *w linku odsyłam do posta ze zdjęciami*, narzuciłam na druty pajęczynkę z Baby Silkpaki. Robię swój pierwszy szal od Boo Knits, a w dodatku w zupełnie nowym dla mnie 'crescent' kształcie- czyli półkole, choć dla mnie jest zdecydowanie bardziej księżycowe. Szczerze mówiąc obecnie jestem przyjemnie rozczarowana i zachwycona tą mieszanką alapki z jedwabiem i jak widać strach ma wielkie oczy. A tak bałam się tych włosków, gryzienia alpakowego itd. itd. A tutaj malabrigo zrobiło mi taką cudowną niespodziankę. :) 

Obawiam się jeszcze kolejnej nowości w mojej dziewiarskiej karierze, czyli narzucania koralików... ale się nie poddaję i przyznam się, że nie mogę się już doczekać tych prób. Jedyne co psuje mi zdecydowanie komfort pracy to grubość włóczki i spadanie- oj daaawno nie miałam tyle zlatujących prawie samoistnie oczek, a najgorzej, że to są oczka 's2kpsso', czyli po naszemu [mojemu?] 1 z 3 z pętelką na środku, po obu stronach z narzutem... Włóczka jest tak delikatna, że ledwo co czuję ją w rękach, teraz jeszcze bardziej po grubych riosach i arroyo... przez to muszę pilnować tych dziwniejszych oczek jak oka w głowie. Dziergam sobie na drewniakach, bo jedwab to by mi odleciał z metalowych, ale i tak to jeszcze nie to. Ale przynajmniej już umiem robić ściślej.

Gdyby ktoś miał do polecenia książki w tematyce sztuki i morderstwa razem wziętych, to ja bardzo chętnie się dowiem. ^^

A tymczasem znikam do próby spisania wzoru Ynisa... 

trzymajcie kciuki.